Volgend op het beperken van de voeten van mijn slaaf boven zijn hoofd, gebruik ik mijn riem van koeienhuid op zijn blote kont en zweep hem meer dan eens terwijl hij in kwelling roept. Ik zorg ervoor dat hij mijn dankbaarheid betuigt en meer vraagt ​​voordat hij zijn blootgestelde huid steeds opnieuw geeft. 'Rustig, snap je,' verklaar ik als hij luidruchtig van angst schreeuwt. Hij kronkelt in gruwelijke kwelling terwijl ik zijn delicate, gezwollen huid kwel. Hij kan niet blijven schreeuwen terwijl ik hem keer op keer vastzet. Hij smeekt me om te stoppen en ik onthul hem dat ik dat doe, maar gebruik gewoon het stopwoord slaaf.